من همان شوق عجیبم همان لرزش دست

من همان وسوسه ی عشق تو و طعم شکست

من فراموش شده ی شهر و دیاری ملعون

شادی ناب مرا برد شبی عشق و جنون

من همان زائره ی کوچک شهر غم عشق

دامنم سوخت شبی.آتش سوزنده ی عشق

من همان ملعبه ی کوچک آن چرخ وفلک

دست بازیچه ی بازی بد تیر و فلک

من همان همنفس باد و خزان وشب هجر

ظلم هجران چه سبب بود امان از شب هجر

من همان همدم ظلمت تو همان همدم نور

کی شود کور کند چشم تو را روشن نور؟

من همان گمشده فریاد. همان لمس سکوت

خوب دانم که برد عمر مرا دست حبوط

من پریشان شده ی دست تو وخواهش باد

مرگ بر هرچه پلیدی و تباهی وعناد

من وشیدایی و عشق بی سرانجام تو بس

به من از عشق بگو نه طعم کال یک هوس

لبخندش را تقسیم کرد  خنده اش به من رسید لب هایش به دیگری...

دلم میخواهد بخوابم!

مثل ماهی حوضمان که چند روزیست روی آب خوابیده...

گفتی که:چو خورشید زنم سوی تو پر. چون ماه شبی میکشم از پنجره سر . اندوه که خورشید شدی تنگ غروب. افسوس که مهتاب شدی وقت سحر...!!!

عجب حکایتی!!!

حواسم را هر کجا پرت میکنم باز هم کنار تو می افتد...

امروز هم با(( بی تو)) بودن گذشت. خوش بحال ((یادم)) که همیشه با توست...

شب نزدیک است...

من دستم را روی شانه اش میگذارم و از تو برایش میگویم...

باران میگیرد...

دست ما نیست اگر گاهی پای حرفمان نمیمانیم یا احوالی نمیپرسیم چون بر زمینی زندگی میکنیم که هر روز خودش را هم دور میزند...

دنیا به من یاد داد هرکس پا داشته باشد روزی تو را ترک خواهد کرد...

دور باش اما نزدیک... من از نزدیک های دور میترسم...

گاهی به خاطرم ماندن را تحمل کن. رفتن از دست (همه) بر می آید...

دلم تنگ است اما هنوز تو در آن جا میشوی...چقدر ابعاد نبودنت عجیب است...

گاهی آنکه سراغی از تو نمیگیرد دلتنگ ترین برای دیدنت است و از شکاف چشمانش به نبودنت خیره میشود!

همیشه آنکه تو او را نمیبینی نامهربان نیست...

و چه احساس قشنگیست که در خلوت خود یاد یک خوب تو را غرق تماشا سازد...

حضورت در قلبم مثل نفس کشیدن است.آرام.بیصدا اما همیشگی...

کاش همیشه در کودکی میماندیم تا به جای دل هایمان سر زانو هایمان زخمی میشد...

دوشینه فتادم به رهت مست و خراب

از نشئه ی تو گشتم نه از باده ی ناب

فهمیدی که عاشقم ولی میگفتی

کین کیست؟  کجاییست؟  چرا خورده شراب؟

خدایا یک روز که آفتاب میتابد حکایت آن همه شب بارانی از یاد میرود...

این است حکایت آدم ها...

من تو را دوست دارم و تو دیگری را...

و دیگری...دیگری را...و در این میان همه تنهاییم...

شاید برایت عجیب باشد این همه آرامش! خودمانی میگویم به آخر که برسی فقط نگاه میکنی...

دل این کلمه ی بی نقطه گاهی برایت تنگ میشود تا حد یک نقطه!!!

یک نفر در کوچه عشق را دزدیده است

این خبر در کوچه های شهر پیچیده است

دوره گردی در خیابان ها محبت میفروخت

گوئیا او هم بساط خویش را برچیده است

عاشقی میگفت روزی روزگاران قدیم

عشق را از غنچه های کوچه باغی چیده است

عشق بازی در خیابان مطلقا ممنوع شد

عابری این تابلو را در دور میدان دیده است

یک چراغ قرمز از دیروز قرمز مانده است

چشمکش را هیز چشمی خیره سر دزدیده است

میروم از شهر این دل سنگ های کور دل

یک نفر بر ریش این دل ریش ها خندیده است

ازغم خبری نبود اگر عشق نبود

دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود؟

بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود

این دایره ی کبود اگر عشق نبود

از آینه ها غبارخاموشی را

عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود؟

در سینه ی هرسنگدلی در تپش است

از این همه دل چه سود اگر عشق نبود؟

بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود؟

دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود

از دست تو در این همه سرگردانی

تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود؟

قیصر امین پور

با تیشه ی خیال تراشیده ام تو را

در هر بتی که ساخته ام دیده ام تو را

از آسمان به دامنم افتاده آفتاب؟

یا چون گل از بهشت خدا چیده ام تو را؟

هر گل به رنگ و بوی خودش میدمد به باغ

من از تمام گل ها بوییده ام تو را

رویای آشنای شب و روز عمر من

در خواب های کودکی ام دیده ام تو را

از هر نظر تو عین پسند دل منی

هم دیده هم ندیده پسندیده ام تورا

زیبا پرستی دل من بی دلیل نیست

زیرا به این دلیل پرستیده ام تو را

با آنکه جز سکوت جوابم نمیدهی

در هر سوال از همه پرسیده ام تو را

از شعر و استعاره و تشبیه برتری

با هیچ کس به جز تو نسنجیده ام تو را

قیصر امین پور

دوستای گلم توجه!  توجه!

اول سلام...

بعدم اینکه...فک کنم تاحالا متوجه شدین دیه...

اسم وبلاگمو به ((بوم سفید )) تغییر دادم

واسه اینکه دیگه دوس نداشتم صرفا عاشقانه بنویسم!

یکم جملات عارفانه،فلسفی و خنده دار واسه هممون بد نیس...

الانم زودی برین بقیه پست هارو بخونین نظر بدین...آورین...

خو برین دیه الان ترافیک میشه.خخخخ